nasıl da gidiyor insanlar zamanın içindeki hortumda kayaraktan…
nasıl da yok oluyorlar, kendi kendilerini ezerekten yok ediyorlar…
kendilerinden kaçıyorlar bir canavarmışcasına. alışıla gelimişliklere nasıl da kaptırıyorlar. önemli noktalar kaçıyor ellerinden, detayların girdabında boğuluyorlar.
meliler malılar hükmediyor zamanlarının ellerinde kalan az kalmış kumlarına. sınırlar belirliyorlar ayrıcalık adına. zorunlu hissediyorlar.

oysa tek var olan yaşamak ta dibine kadar. dipleri sığ bırakıyorlar. ölümü arzulayaraktan kaçıyorlar.

sonsuza koşuyorlar isterik çığlıklarla. var oldukları yoklukta silinmiş anlamsızlıkları anlamlı yapma çabasında yok ediyorlar kendilerini.

tercihi bu yönde kullanmayanlara yapıştırıyorlar atalarından kalma sıfatları. Zorulamaya çabalıyorlar diğerlerinin ruhunu ezici acı kelamlarla.

ha!

ha ha ha!

tabi ya…

neden olmasın öğretilen bu değil miydi doğduğumuzdan bu yana?